Ger van Elk overleden

Vorige week o.a. onderstaande werken van Ger van Elk gezien.

Gezicht op Kinselmeer, Stompetoren, LUCHT!, De Hallen, Haarlem

Ice-Cream, Collectie Sanders,, Stedelijk Museum, Amsterdam

Lucht! (2)

De Hallen, Haarlem

Eugene Brands

Edgar Fernhout

Fortuyn/O `Brien

Fiona Tan

C. Pietersen

//

Ger van Elk

Vanderheyeden

Edgar Fernhout

Lucht!

in de Nederlandse kunst sinds 1850

De Hallen Haarlem

elsppeth Diederix

Bernhaut Smilde

aart Schonk

Gerrit Benner

Barbara Nanning

Robert Zandvkiet

Jan Sluijters

Terrestrial Ball

Kianoosh Motallebi (Liverpool, 1982), DREAD, De Hallen Haarlem

De Terrestrial Ball bevat alle 94 elementen die op
natuurlijke wijze op Aarde voorkomen. Voor Kianoosh
Motallebi verwijst de
bal naar een tijd voordat
wij bestonden, naar de
bouwstenen van waaruit wij zijn voortgekomen. Tegelijkertijd
herinnert hij ons ook
aan een tijd nadat wij al
lang en breed zijn uitgestorven, door inslag
van een komeet, of door
opwarming van de aarde. De Terrestrial Ball is,
vergelijkbaar met Roger
Hiorns’ vliegtuigmotor,
een even verontrustend
als berustend monument voor onze vergankelijkheid. “In ways the
work speaks of such an
end, a reversal of technology and civilization
back to the very atoms
that make our environment long before we ever arrived
here.” – Kianoosh Motallebi

New York Times, Tuesday, September 11, 2001

Gert Jan Kocken. New York Times, Tuesday, September 11, 2001, 2004 

DREAD, De Hallen, Haarlem

New York Times, Tuesday, September 11, 2001 is een foto
genomen van een microfilm van deze krant van 9/11
in de National Library
in New York in 2004.
De krant was al gedrukt
en verspreid toen om
8:46 plaatselijke tijd
American Airlines vlucht
11 de noordelijke toren
van het World Trade
Center binnenvloog.
Ook al beseffen we dat
de krant niet kon weten
wat er die dag zou gebeuren, toch zoeken we
naar aanwijzingen op de
voorpagina die deze onvoorstelbare catastrofe
kunnen verklaren. Een
verontrusting maakt
zich met terugwerkende
kracht van ons meester,
alsof we het hadden kunnen voorkomen als we
maar goed hadden opgelet. Dit gevoel van onbehagen
is exact wat met de term dread wordt gedefinieerd.
gert Jan Kocken neemt specifieke historische gebeurtenissen als vertrekpunt voor zijn kunst. Iconoclasme

ON AIR

Laurent grasso (Mulhouse, 1972), DREAD, De Hallen, Haarlem

Vliegend over de uitgestrekte heuvels van de Verenigde
Arabische Emiraten filmt een valk het verlaten woestijnlandschap. Wat aanvankelijk oogt als een
documentaire over een
traditionele vorm van
jagen wordt met behulp
van een microcamera op
de rug van de vogel een
primitieve vorm van spionage. De low-tech camerabeelden wekken de
suggestie van een dierlijke surveillance, een
levende drone in een
conflictgebied.
Met On Air toont Laurent
grasso zijn interesse in
observatie en surveillance. Door een vogel
te voorzien van een camera laat hij bovendien
de dubbelheid zien van
geheime communicatie.
Omdat we permanent in de gaten gehouden worden,
keren sommige mensen weer terug naar traditionele
vormen van boodschappen overbrengen (net zoals
de Russische geheime Dienst FSB sinds het PRISMschandaal weer gebruik maakt van de typemachine).

ROOM TO FORGET

Alicia Framis (Barcelona, 1967), DREAD, De Hallen, Haarlem

Om de gevolgen van oorlog en conflicten te kunnen
begrijpen, moeten we kijken naar de onderliggende
oorzaken. Verwoesting,
verlies en angst houden
het leven van een oorlogsslachtoffer gevangen. Posttraumatische
stress houdt slachtoffers in een constante staat van angst.

The Room to Forget van
de Spaanse kunstenaar
Alicia Framis is een
menselijk antwoord op
deze traumatische ervaringen. De ruimte is
gevuld met het medicijn
Metyrapone, dat in het
leger wordt gebruikt om
nare herinneringen uit
te wissen. Framis maakt
een landschap waarin
ze beelden wegneemt,
als een monument voor
de afwezigheid van herinnering. Het werk agendeert
niet alleen de psychologische gevolgen van oorlog, de
economische crisis of persoonlijk leed, maar biedt
ook hoop op een betere toekomst